بنزین

این ماده مخلوط پیچیده ای از صدها هیدروکربن مختلف است. بیشتر آنها اشباع شده و دارای 4 تا 12 اتم کربن در هر مولکول هستند. سوخت مورد استفاده در خودروها عمدتاً بین 30 تا 200 درجه سانتیگراد (85 درجه و 390 درجه فارنهایت) می جوشد، این ترکیب با ارتفاع و فصل تنظیم می شود. سوخت هوانوردی نسبت به سوخت خودرو دارای نسبت‌های کمتری از اجزای کم‌فرار و فرارتر است.

ویژگی‌های ضد ضربه این ماده توانایی آن در مقاومت در برابر ضربه، که نشان می‌دهد احتراق بخار سوخت در سیلندر برای کارایی خیلی سریع انجام می‌شود با عدد اکتان بیان می‌شود. افزودن تترا اتیل سرب برای تاخیر در احتراق در دهه 1930 آغاز شد اما در دهه 1980 به دلیل سمی بودن ترکیبات سرب تخلیه شده در محصولات احتراق متوقف شد. سایر افزودنی‌های بنزین اغلب شامل شوینده‌ها برای کاهش تجمع رسوبات موتور، عوامل ضد یخ برای جلوگیری از توقف ناشی از یخ‌زدگی کاربراتور و آنتی‌اکسیدان‌ها (بازدارنده‌های اکسیداسیون) هستند که برای کاهش تشکیل آدامس استفاده می‌شوند.

در اواخر قرن بیستم، افزایش قیمت نفت (و در نتیجه بنزین) در بسیاری از کشورها منجر به استفاده روزافزون از آن شد که مخلوطی از 90 درصد بنزین بدون سرب و 10 درصد اتانول (الکل اتیلیک) است.

ترکیب شیمیایی بنزین

ترکیب شیمیایی دقیق بنزین بسته به درجه یا درجه اکتان آن متفاوت است، اما به طور کلی مخلوطی از هیدروکربن های قابل احتراق است. این رتبه بندی اکتان کیفیت سوخت را توصیف می کند و مقدار آن بر اساس نسبت دو ترکیب موجود در بنزین است. به ویژه ایزو اکتان، ترکیبی با فرمول شیمیایی مشابه با اکتان اما با ساختار و خواص کمی متفاوت و نرمال هپتان. هر چه مقدار اکتان در سوخت بیشتر باشد، عدد اکتان بیشتر در نتیجه سوخت، کیفیت بالاتری دارد. این کیفیت بالاتر سوخت تضمین می کند که احتراق سوخت به موقع در نتیجه جرقه ناشی از شمع و نه زود هنگام در نتیجه فشرده سازی پیستون اتفاق می افتد.

اخیراً، بنزین با سوخت زیستی به نام اتانول مخلوط می شود. بنزین با اکتان 87 مجاز است تا حداکثر 10 درصد اتانول داشته باشد، زیرا این بالاترین درصد اتانولی است که یک موتور ماشین معمولی هنوز می تواند با آن کار کند.

علاوه بر این، ترکیب خاص آن، منجر به چگالی انرژی بالا می شود. این چگالی انرژی بالا همان چیزی است که این ماده را به یک سوخت با ارزش تبدیل می کند، زیرا حجم نسبتاً کمی از سوخت می تواند مقدار زیادی انرژی مفید را فراهم کند.

این ماده با فصول تغییر می کند. تفاوت اصلی بین بنزین زمستانی و تابستانی در فشار بخار است. فشار بخار بنزین برای عملکرد صحیح موتور خودرو مهم است. در ماه های زمستان، فشار بخار باید به اندازه ای باشد که موتور به راحتی روشن شود. در تابستان، فشار بخار کمتری در بسیاری از مناطق برای کاهش آلودگی هوا مورد نیاز است.

بنزین در هوای گرم راحت‌تر تبخیر می‌شود و ترکیبات آلی فرار بیشتری آزاد می‌کند که به مشکلات سلامتی و تشکیل ازون و دود در سطح زمین کمک می‌کند. برای کاهش آلودگی، پالایشگاه های نفت ملزم به کاهش فشار بخار بنزین در ماه های تابستان است.

تاریخچه ای مختصر

توسعه و استفاده از بنزین در اواخر قرن 19 آغاز شد: اولین استفاده از آن در وسایل نقلیه به عنوان بنزین سبک بود. اولین بار به عنوان سوخت در اوایل قرن بیستم و به طور فزاینده ای پس از جنگ جهانی اول - هم به عنوان سوخت موتور و هم به عنوان سوخت هواپیمایی مورد استفاده قرار گرفت. در دهه های 1930 و 1940، مواد افزودنی مختلفی به بنزین اضافه شد تا مقاومت آن در برابر ضربه افزایش یابد، مانند الکل کشاورزی یا بنزن. پس از جنگ جهانی دوم، بنزین های سربی و فوق العاده در پمپ محبوب ترین ها بودند. از سال 1996 هیچ بنزین سرب دار در آلمان تولید یا فروخته نشده است. در اتحادیه اروپا فروش بنزین سرب دار برای وسایل نقلیه موتوری از سال 2000 ممنوع شده است. بنزین حمل و نقل هوایی از این ممنوعیت مستثنی است.

مواد افزودنی به بنزین به منظور دستیابی به خواص مطلوب یا بهبود یا سرکوب خواص نامطلوب، به ویژه در ارتباط با افزایش نیازهای زیست محیطی برای درجه های سوخت، اضافه می شوند. نمونه هایی از افزودنی ها در بنزین، شوینده هایی هستند که سیستم ورودی موتور را تمیز نگه می دارند و رسوبات موجود را از بین می برند.

از آغاز قرن بیست و یکم، سوخت‌های جایگزین با گریدهای بهبود یافته سوخت‌های مبتنی بر نفت متعارف در بازار با توجه به سازگاری با محیط زیست، کارایی اقتصادی و پذیرش اجتماعی رقابت می‌کنند. سوخت‌های خودرویی که در حال حاضر جایگزین مناسبی هستند عبارتند از: گاز مایع (LPG)، گاز طبیعی (گاز طبیعی فشرده – CNG؛ گاز طبیعی مایع – LNG)، بیواتانول و سوخت‌های مسابقه.

از توجه و همراهی شما سپاسگزاریم .